വിരഹത്തിൻ വൃണമുണങ്ങാത്ത ...
വികല സ്വപ്നവുമായൊരിക്കൽ...
വിടപറഞ്ഞകന്നതാണു ഞാൻ...
വിദ്യ നുണഞ്ഞയീ വിദ്യാലയത്തിരുമുറ്റം.
വിറക്കുന്ന അധരങ്ങളുമായ്..വിഹ്വലതയോടെ
വിരസമായ ഓർമ്മയും ബാക്കിയാക്കി
വിദ്യാലയത്തിന്റെ പടികൾ പിന്നിട്ടകന്നന്ന് ദൂരെ.
വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞൊരു നാളിലായ്
വിരുന്നുകാരനെ പോലെ ഇനിയുമൊരിക്കൽ പോകണമെനിക്ക്....
വികൃതികളായ് നമ്മൾ വിലസിയൊരു വിദ്യാലയത്തിന്റെ ആരാമത്തിലായ്....
വെള്ളരിപ്രാവുകൾ തത്തിക്കളിക്കുന്നയാ...
വലിയ പൂമുഖവും ,തലയുയർത്തി നില്ക്കുമാ..
വൃക്ഷത്തണലിനേയും വീണ്ടും സ്മരിച്ചു കൊണ്ട്
വിദ്യ തൻ അമൃതു നുകർന്നൊരെന്നുടെ
വലിയ ക്ലാസ് മുറിയിലേക്കൊന്നു കൂടെ .. വേപഥുക്കളോടെ പോയൊന്നിരിക്കണം
വിരലുകളാൽ ചുവരിൽഞാൻ മുന്പു ചെയ്തു വെച്ചുള്ള..
വികൃതികളോരോന്നും കണ്ടോന്നാസ്വദിക്കണം.
വിരുതുകൾ കാണിച്ചയാ ചുമരിലായെൻ..
വിറയാർന്ന ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തൊന്ന് ചുംബിച്ചിടേണം..
വിശപ്പിനാൽ കത്തിക്കാളുന്ന വയറിന്റെ
വിളികേട്ട നമ്മുടെ പഴയ കഞ്ഞിപ്പുരയെ...
വിശപ്പോടെ വീണ്ടും നോക്കിടേണം.
വിരുതുറ്റ സഹപാഠികൾ തൻ സർഗ്ഗ
വാസനകളെ..പ്രദർശിപ്പിച്ച നമ്മുടെ പ്രിയ
വേദിയും പിന്നിട്ടാ..
വേലികെട്ടിത്തിരിച്ച വിശാലമാം മൈതാനത്തിൻ
വിഖ്യാതമാം മൂലയിലായ് പോയിരിക്കണംവൃഥാ..
വിട പറഞ്ഞകലും മുന്പാ പുസ്തകപുരയുടെ വടക്കു വശത്തായ് ഞാൻ നട്ട ബദാം മരചോട്ടിൽ വച്ചുതിർക്കണം മിഴിനീരല്പം പെണ്ണേ നീ നല്കിയ
വിലോലമാം ഓർമ്മകൾ മറക്കാനാവാത്ത
വിനീതനാമെന്നുടെ ഹൃത്തിനല്പം സൗഖ്യമേകാൻ
വൈകാതെ പിന്തിരിഞ്ഞൊന്നുനോക്കാതെ
വിദ്യാലയത്തിന്റെ പാവനമായ മുറ്റം..
വിട്ടു ഓർമ്മകൾ പിറകിലാക്കി പറന്നകലണം വിസ്മരിക്കില്ലെന്ന വാക്കുകൾ നെഞ്ചിലേറ്റി.
#Shaby's
